Voortgangsblog #8

Van echt winterweer naar herfstweer in de voorjaarsvakantie! Vanuit mijn raam kijk ik uit op een druilerige weg en kale bomen. Maar ik weet aan alles komt een einde.

Zo ook aan mijn project dat ik al een jaartje, zo af en aan doe: herinneringsponcho. Al sinds mijn zoon's geboorte borduur ik hem op een grote poncho in allerlei vrolijke kleurtjes. Borduren heb ik van mijn moeder geleerd, zoals alle creatieve zaken op het gebied van textiel en dat doe ik dan ook graag, zeker als ik naar een serie kijk.

Het is nog een zogenaamde WIP (Work In Progres) maar hij begint al aardig vol te raken. Het gaat een beetje de kunst kant op. Ik merk dat ik gefascineerd ben door herinneringen en evacuaties. Een beetje een gekke combi, maar ergens in mij zit altijd de behoefte om 'als er iets gebeurd' voorbereid te zijn. Een beetje een 'prepper' (zoek maar op bij Google), maar dan meer op het gebied van persoonlijke spullen/herinneringen. In het verleden heb ik ooit een deken gemaakt met portretten van dierbaren, zodat ik ze letterlijk om me heen kon voelen. Daar is dit ook een vertaling van.

Het is een zoektocht naar het ultieme souvenir. Een kleinood, accessoire, kledingstuk waarmee ik me het verleden herinner. En dat is geen wanhopig vastklampen aan het verleden, maar een viering van het goede.

Voor de rest heb ik een das gebreid voor bij mijn nieuwe zilveren winterjas. En heb ik reborn baby Sophie weer in elkaar gezet. Het opnieuw rooten van haar haar was een ramp, want de vorige 'kunstenaar' heeft warmtelijm gebruikt om het originele haar vast te zetten. Mijn rootingnaalden braken steeds. Dus heb ik haar haar geschilderd.

Voor de komende week laat ik me voor de verandering eens verrassen. Ik moet nodig aan mijn schilderopdracht beginnen. Nou ja, beginnen... de ondergrond is al klaar, nu de opzet. Maar ik zie er een beetje tegenop, zoals bij elke opdracht. Je hebt een bepaalde voorstelling en het is maar de vraag of je daaraan kunt voldoen. En nu heb ik ook nog met een opdrachtgever te maken die ook nog een mening heeft. En die balans is soms moeilijk te vinden. Maar het komt wel goed, zoals alles.

Tot nu toe verbaas ik me een beetje over het feit dat nog steeds vasthoud aan het blog iedere week. Misschien leer ik het toch nog!