Voortgangsblog #36

Wat een verschil met vorige week! Ik zit weer in een wintertrui met m'n laptop en een kop thee deze blog te maken. Op zich vind ik het niet erg. Ik houd enorm van de herst! Vallende blaadjes, ontstuimige wind. Maar windkracht 10 is dan wel weer wat veel van het goede.

Met dit weer is mijn drang om te breien weer wat gerechtvaardigd. Ik heb nog wat meer mutsjes voor het Ouderenfonds gebreid en ze zijn inmiddels opgestuurd.

Zoals je ziet zit er 1 cupcakeje bij. En omdat ik nog wat wol overhad heb ik deze maar in het groot (nou, ja relatief groter dan) gemaakt voor Serenity Rose, één van mijn reborns. En die is ook best leuk geworden.

Omdat we ons allemaal niet zo heel lekker voelde de afgelopen week, is er van de rest niet zo veel gekomen. Maar dat pak ik nu weer op. Ik moet nog een paar cadeautjes maken en dan is dat ook klaar. Maar de leuke herstknutsels die nu op Pinterest verschijnen vervullen mijn creatieve hart met een onbedwingbaar verlangen om daar ook iets mee te doen.

Ik heb in de woonkamer al wat herfstdecoraties aangebracht, maar op hoogte zodat zoonlief er niet met zijn kleine vingertjes aan kan komen. Ik heb de ouderwetse kastanje wol spin ook alweer gemaakt en voor het raam gehangen.

Wat mij betreft is de aankomende periode de mooiste van het jaar. Lekker warm bij elkaar in huis, waar het gezellig is. Ik besef me heel goed dat dat lang niet voor iedereen is weggelegd. Niet iedereen heeft een fijn thuis, of mist een partner extra rond de feestdagen. Het valt wel, maar niet mee zou een geliefde collega gezegd hebben.

Daarom geniet ik extra van alles, omdat ik me heel goed besef dat het niet vanzelfsprekend is. Dat het letterlijk binnen 1 seconde kan veranderen. Dan kan je in angst doen leven. Het kan ook een aansporing zijn om datgene wat echt belangrijk is in het leven namelijk: elkaar, niet uit het oog te verliezen. Mensen vullen je hart, niet spullen of status.

Eind deze maand is het alweer een jaar geleden dat het met mijn eigen vader goed mis ging. Gelukkig is hij er weer bovenop en mogen we van geluk spreken dat hij er nog is, maar helaas is dat niet bij iedereen het geval.

Helaas is er iemand die betrokken was bij een evenement wat door mijn werk werd georganiseerd overleden. Uit het leven gerukt is een betere titel. Op dezelfde wijze als mijn vader destijds. De angst slaat me weer om het hart, om maar even in hetzelfde orgaan te blijven. 67 jaar en nog midden in het leven.

Dus mensen, geniet en help. Heb lief en leef!

#wol #breien #rebornbaby