Voortgangsblog #63
- Doe-het-Jel
- 3 sep 2018
- 2 minuten om te lezen
Even een tijdje er tussenuit geweest, te veel andere zaken aan mijn hoofd. Maar dat zal niet onbekend zijn. Soms heb je van die periodes dat je snakt naar sleur. Vandaar mijn motto: ik houd van sleur!
Maar ik zou mezelf niet zijn als ik niet iets op de pennen had staan of iets voor de komende feestdagen aan het maken was.
Breien
Ik heb diverse zaken voor de Sinterkerstcadeau's gemaakt, die ik nog niet kan delen met jullie, qua foto's, maar ik heb een ajourdas gebreid, een dasje en muts voor de kleine man en ook mijn lief krijgt de sloffen naar oma's patroon, waar hij zo van houdt. Ik heb ze gepast, dus ik had de maten juist.
Daarnaast kreeg ik ook een kaart van Innocent in de bus, met de vraag of ik weer mutsjes voor het Ouderenfonds wilde breien. Dat is een jaarlijks terugkerende vraag die wellicht wel bekend is. In het kort: je breit een mini-mutsje voor een innocent-smoothie en er gaat een deel van de opbrengst naar het Ouderenfonds. Ik ben driftig aan het breien geslagen en er zijn al 5 mutsjes naar Innocent opgestuurd. Helaas ben ik vergeten ze te fotograferen, maar wellicht zie ik zelf ooit nog in de winkel terug.
Reborn
Het is rustig op het rebornfront. Dat wil zeggen ik ben aan het wachten op 2 kits. Eentje zal deze maand waarschijnlijk binnenkomen. Een lachende slapende baby (Milo van Heike Kolpin) en nog een favoriete kit Marcus van A. K. Kitagawa (zie in respectievelijke volgorde hieronder). Voor de duidelijkheid, dit zijn prototypes gemaakt van de eerdergenoemde kits. Ik krijg de blanco kits.
Al met al: spannend om te zien hoe de kits er uit zien en wat ik ermee ga doen.


Naaien
Ik zal er in het verre verleden vast over gehad hebben, maar ik heb van de t-shirtjes die mijn kleine man niet meer past, een quilt gemaakt. Dat wil zeggen het is een WIP. Maar deze WIP is toch wel tegen het einde aan, anders wordt het zo'n loeier van een deken, dat het ook niet meer handzaam is.

Er zitten nu zo'n 49 stukjes t-shirt en bloesjes en wat allemaal nog meer in. Dat is op zich een mooie verdeling. Zelf vindt ik het best geslaagd en zo blijft het verleden een beetje bewaard. En ook zichtbaar. Vaak verdwijnen zaken in kisten en of dozen. Dan zie je er weinig meer van. Ik houd er persoonlijk van om het verleden en goede herinneringen dicht bij me te houden. Geeft me een geborgen gevoel en het triggert mijn positiviteit. En soms heb je dat als mens hard nodig.
We gaan vrolijk verder met alles en we zien het allemaal wel.