Voortgangsblog #87

Het is mij opgevallen dat de zogenaamde 'hoge' kunstvormen zoals schilderen, beeldhouwen en schrijven nogal eenzame bezigheden zijn. De kunstvormen die meestal volkskunst worden genoemd, kun je met gemak ik gezelschap doen: breien, haken en borduren, om er een paar te noemen.

Ik heb nog niet het lef om echt met verjaardagen het breiwerk voor de dag te toveren, maar in principe zou het kunnen. Een beetje breister kan, mits het geen ingewikkeld patroon is, best een aardig eindje wegbreien, terwijl ze kletst met de respectievelijke buurman of vrouw.

Sterker nog, ik heb gehoord dat er therapieën bestaan waarbij een getraumatiseerde patiënt, tijdens het gesprek met de therapeut al breiend makkelijker en gezonder met het desbetreffende trauma kan om gaan. Omdat het werkbrein (bijna zoals een computer) al bezig is met het bewegen van vingers en handen, kan het andere deel van het brein relaxter omgaan met het trauma en de verwerking ervan.

Ik zeg: briljant! Zou het iets voor Willem Holleeder zijn? Ik zie het al helemaal voor me. Al wegtikkend met een leuk ajourpatroontje, pratend over al zijn afrekeningen in de criminele sfeer. Het geeft het hele gevangeniswezen wel iets gezelligers.

Ik zag op YouTube laatst dat in Amerika een aantal vrouwelijke gevangenen comfortabele en fantastische (als in sprookjesachtige) pruiken/mutsen haakten voor meisjes die om een of andere reden geen haar meer hebben. Een mooi initiatief en wat zagen die meisjes er leuk uit als Rapunzel met al die bloemen in hun wollen haar en de dames in de bajes hadden iets productiefs te doen. Chapeau!

Maar ik dwaal af (mensen die mij kennen, kennen ook dat van mij).

Reborn

Helaas, en ik gebruik expres dat woord, had Bountiful Baby een sale. Ik nam een kijkje en zag dat een kit die ik al op mijn lijstje had staan behoorlijk afgeprijsd was. Dus je raadt het al... Ik heb weer een kit besteld.

Dit keer wel een beetje anders dan de andere kits die ik eerder heb besteld en gereborned. Het betreft Joseph (3 maanden oud) met open oogjes. En het is een whopper van een baby! A very big baby! De kit is gemodelleerd naar een echte baby en deze met recht kanjer te noemen, is met drie maanden net zo groot als een 9 maanden oude baby. Een lekker boedha'tje, zeg maar. Dat zag ik op de foto's al, maar nu ik de kit echt in handen heb, is het best wel een contrast met mijn andere baby's. Deze heeft de andere allemaal opgegeten en ruimte voor meer!

Ik heb al kleertjes voor hem gemaakt en ik vrees dat hij weer opgenomen gaat worden in mijn eigen collectie.

Deze Dik Trom gaat Jax heten en ook hij is niet ontkomen aan mijn okerfase. Van een oude spijkerbroek, die mij niet meer past heb ik zijn salopetje gemaakt. Het superschattige rompertje is van de Zeeman, die blijkbaar ook een okerfase hebben.

Binnenkort ga ik beginnen aan de kit zelf. Ik moet nog bedenken wat ik precies met de haren ga doen... schilderen of rooten. Nou ja, ik moet eerst een paar vierkante meter baby schilderen, dus dat zal nog wel even duren.

Breien/haken

Het vestje van Jax is net van de pennen en ik hoop (fingers crossed) dat het past. De armen in ieder geval, dat heb ik uitgeprobeerd.

Ben nog met het kussenhoes in wafelsteek bezig. Je raadt vast al wel in welke kleur: oker. Joh!?

Hall of Fame

Als trotse moeder kan ik zeggen dat mijn 'Ik ben al driehie!' op schooltje (kinderdagverblijf) het heel goed doet op het gebied van 'kunst'. Als één van de weinige kinderen snapte hij het concept zonnestralen en was de enige die het goed had (na)gedaan.

Dus met trots presenteer ik: De Zon!