Voortgangsblog #90

In verband met ziekte heb ik al een tijdje niet de puf gehad om iets aan mijn blog te doen. Maar het gaat alweer stukken beter, dus gaan we weer aan de slag.

Breien

Nog steeds in mijn okerfase (ik vrees dat die nog wel even duurt). Een week of wat geleden ben ik begonnen om in mijn favoriete kleur een vestje te breien. In een fijne zachte wol (babysoft) en verder gewoon simpel. Er moeten alleen nog knopen op en dan kan ik het dragen, till my hearts content.

Ga vanavond maar weer eens om Pinterest snuffelen...

Kunst

Toen de heide zo mooi bloeide ben ik met mijn zoon eens gaan kijken (lees: rennen). Mijn zoon heeft maar twee standen, stil of rennen. Maar op de hei mag hij lekker zijn gang gaan. Rode laarsjes aan en go!

De heideplantjes stonden er zo mooi paars bij. Ik kan me herinneren dat dat vorig jaar niet zo het geval was, dus moeten we er nu maar van genieten (al zal het nu wel weer voorbij zijn).

En ik ben altijd zo'n type geweest die altijd naar de grond staarde om te kijken wat er ligt en of het iets bruikbaars is. Daar komt ook mijn fotoserie van 'Its not our darkness' vandaan. Zonlicht op de grond.

Maar nu zag ik oude uitgebloeide losliggende takken liggen van de oude heideplanten. Die hebben zo'n heerlijk grillige vorm, dat prikkelde meteen mijn creativiteit.

Ik heb een bos van die takken uitgezocht en meegenomen. Thuis gekomen wist ik eigenlijk meteen wat ik er mee moest, in tegenstelling tot normaal.

Ik had nog wat zelfhardende klei liggen in een steenkleur en was daar al eerder mee aan het vormen geweest. En een mislukte vorm had ik weer in elkaar gedeukt, maar dat was eigenlijk best een mooie vorm geworden. Een hartvorm, anatomisch maar toch ook weer abstract.

En met zo'n tak erin, was het net een hart met de aderen die eruit ontspringen. Ik heb de takken rood geverfd (vind ik ook nog steeds een hele mooie kleur, zeker in combinatie met zwart en grijs). En het resultaat vond ik eigenlijk best mooi/interessant.

Tijdens het drogen moest ik nog wel bedenken hoe ik het zou presenteren (wellicht is het iets voor de zomerexpo volgend jaar). En ik droomde 's nachts dat een gouden ader op de stenen hart ook mooi zou zijn. En dat klopte.

Maar hoe te presenteren.... Dat is altijd iets waar ik moeite mee heb. Behalve als het een schilderij is, maar dat is logisch. Ik weet altijd wel iets te bedenken wat iets aparts aan staander of zoiets nodig heeft. Maar vaak gaat zoiets dan ook verschrikkelijk meespelen met het ding zelf. Dat wil je niet altijd.

Ik geef het grif toe: ik ben dol op de Action. De klei van de harten komt er ook vandaan. Niet alle spullen zijn even fantastisch (de acrylverf ben ik niet zo dol op), maar als je een beetje oplet is het meestal wel goed. Met zoonlief naar Action getogen om het presentatieprobleem te lijf te gaan. En laten ze daar nu de perfecte houten hokjes hebben waar mijn harten in passen?!?

Zoiets had ik ook in mijn hoofd, maar om het dan ook zo te vinden is dan wel speciaal. Ik moet nog wel bij een aantal harten aan de onderkant met een staander werken, maar deze op de foto is mooi zo op de zijkant.

Al met al ben ik best tevreden. Qua titel zat ik aan 'Stone of Heart/ Steen van Hart' te denken.

Naaien

'ik ben al driehie!' heeft nog steeds leuke t-shirtjes die ik eigenlijk te geinig vind om zomaar weg te doen. Maar een quilt heb ik al gemaakt. Dus heb ik bedacht om een soort banner te maken, maar dan voor mezelf.

Dus maar weer oude t-shirtjes verzameld en dit keer in een soort ruitvormpje geknipt. Er moet nog een achterkant en wat zachts aan padding tussen. En dan wat lussen om aan de tak te bevestigen, die ik tijdens mijn heide-expeditie gevonden heb.

Reborn

Ik vergat helemaal Jax te fotograferen: bij deze...