Voortgangsblog #101

Als eerste de beste wensen voor het nieuwe jaar. Officieel schijn je dat op 12 januari niet meer te mogen, maar eigenlijk vind ik dat best raar. Dus als ik iemand het allerbeste wil wensen dan doe ik dat gewoon!

De eerste blog van het nieuwe jaar en een nieuw decennia.

Prentenboek

De afgelopen dagen heb ik hard gewerkt aan het prentenboek voor mijn kleine bijna schoolganger. Het leek me een leuk cadeautje voor zijn verjaardag. Ergens is het ook best gek dat ik het nog niet eerder gedaan heb.

Een kleine sneakpeak:

Alleen de omslag moet ik nog maken, maar het binnenwerk is klaar.

Het was superfijn om weer eens te schilderen en het kinderlijk te houden. Mijn zoon vind het helemaal tof! Hij kan niet wachten op zijn 'eigen boekje'.

Breien

Naast een paar super roze sokken ben ik ook meer bezig met de kunstige kant van breien. Dat wil zeggen dat ik mijn eeuwigheids cocoon aan het uitbreiden ben met zogenaamde canopische vazen. De oude Egyptenaren stopten daar hun organen, als longen, lever en dergelijke in. Die lieten ze niet in het stoffelijke lichaam om mee te mummificeren. Die werden apart gemummificeerd en in deze vazen gedaan.

Bij wijze van ode aan hen heb ik twee canopische vazen gebreid over een glazen basis. Mijn variatie zal hart en ziel gaan 'bevatten'. Ik maak een soort symbolen om aan de hals te hangen zodat men weet wat het moet voorstellen.

Als ik dit zo teruglees, dan klinkt het best gek allemaal. Maar waarom eigenlijk. Sterven is onze enige zekerheid.

De begraafcultuur van de diverse volkeren fascineert me. Wij dragen van oudsher veel zwart, maar wit is in andere culturen weer de kleur van de rouw.

Ook rouw wordt anders behandeld. Variërend van aarde uit het land van herkomst tot papieren geld verbranden. Wat zijn we toch een rijk tapijt aan wonderlijke mensen.

Wat heerlijk zoveel verschillen. Want toch zijn we ondanks al die variaties toch meer hetzelfde dan dat we van elkaar verschillen.

Opruimen

Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik niet bepaald bekend sta om mijn minimalisme. Dat geldt ook voor mijn kledingkast helaas. Nu kwam ik via Pinterest op de zogenaamde capsule wardrobe terecht. Dat betekent dat je maar een paar stukken hebt, waarmee je kunt variëren.

Dus heb ik besloten om mijn kast eens rigoureus uit te mesten. Ik heb zoveel kleding dat ik er niet meer bij kan en ik heb sommige stukken al in geen jaren meer aangehad. Dus zodra mijn zoon zijn wendag op de grote school heeft, ga ik gewapend met zakken eens flink aan de slag! Ik hoop dan dat ik de basis elementen overhoud, die ik dan overzichtelijker kan ophangen.

Er zijn genoeg vrouwen in mijn omgeving met ongeveer mijn maat, die ik door deze zakken laat gaan en wat er overblijft gaat de kledingcontainer in.

Gij zijt gewaarschuwd!

Voornemens

Een van mijn voornemens is al bijna klaar: het boekje van mijn zoon. Voor de rest wil ik de canopische vazen nog afmaken en ik moet baby Yoda nog afmaken. De stof en dergelijke heb ik al. Dat wordt de volgende klus denk ik.

Genoeg te doen!