In uw kring heeft een verlies plaatsgevonden: een miskraam. Als u in de gelukkige omstandigheid bent dat u niet weet wat dat is, of hoe dat voelt, dan is het onderstaande misschien zinvol om even door te lezen. 

​

Ook voor u als omstander (aanstaande grootouders, ooms en tantes, vrienden) is er iets wezenlijks veranderd. Ook u had zich een voorstelling gemaakt van een eventueel kindje, dat er nu niet komt. 

Naast het verdriet daarom, bent u waarschijnlijk ook bezorgd om de ‘onzichtbare’ ouders. Zij hebben u nu heel erg nodig en u voelt zich waarschijnlijk heel machteloos langs te zijlijn staan vandaar deze brief met wat liever niet's en maar wel's. 

​

Liever niet...

​

Probeer het verdriet niet te verkleinen. Onderschat het niet.
Goedbedoelde opmerkingen kunnen heel erg kwetsend zijn. Ze worden niet zo bedoeld, maar kunnen het verdriet zo veel groter maken. 

​

‘Het was nog zo pril, het was eigenlijk nog niets.’
‘Je weet nu in ieder geval dat je zwanger kunt raken.’ 

‘Het was waarschijnlijk gehandicapt, wilde je dat dan?’ 

​

Deze woorden ontkennen het bestaan van het kindje en laten lijken alsof het verdriet om het verlies belachelijk of niet nodig is. Waarom zou je rouwen om een klomp cellen? 
Het was geen klomp cellen. Het was een kindje. In de gedachten van de ouders was het een ondeugend jongetje of een duimend meisje in een wiegje. Het was een kinderkamer plannen. Hoeveel rompertjes in welke maat te kopen. Het was een hele toekomst die wegvalt. Opeens, zonder aanleiding. 

​

Er niet over praten 
Er niet over praten omdat u bang bent verdriet op te rakelen, heeft soms het verkeerde effect. Wederom is het een ontkenning van het kindje en dus ook het verdriet. 
Of dat u er niet meer aan denkt. Dat geeft een eenzaam gevoel.
Toegegeven niet alle ouders willen er over praten, maar als de ouders er zelf over beginnen hoeft u het onderwerp niet afkappen. 

​

Maar wel...

​

Fysieke steun 
Als u de woorden niet vind, dan kan een omhelzing al veel goed doen. Of even een blik van verstandhouding als er toch nare opmerkingen worden gemaakt. Dat kleine momentje van begrip kan een wereld van verschil zijn. 

​

Mentale steun: blijf vragen hoe het gaat
Vraag na een tijdje of ze het wel redden.
Meteen na een sterfgeval is iedereen altijd heel meelevend, maar dat ebt na een periode weer weg. Het verdriet meestal niet. 

​

Neem ook zelf de tijd om afscheid te nemen 
Zoals eerder genoemd, is er ook voor u iets veranderd. Ook u had zich een andere toekomst voorgesteld. Ook voor u is dit rauw op uw dak gevallen. Neem ook zelf de tijd om e.e.a. weer op een rijtje te krijgen. 
Na verloop van tijd zal het draagbaarder worden, maar vergeten wordt het nooit. En dat hoeft ook niet. De herinnering aan het kindje mag in een laadje, dat je af en toe op een kiertje kunt zetten om er liefdevol naar te kijken.