De serie is gebaseerd op een zin uit een lied van Coldplay. Het sprak mij enorm aan, omdat ik in mijn werk altijd op zoek ben naar de ultieme manier om alles bij je te dragen.
Dit komt voort uit een fascinatie met vluchten en ontvluchten. Vluchten voor het klimaat (natuurrampen, maar ook menselijke rampen), maar ook ontvluchten uit je persoonlijke klimaat.
En wat neem je dan mee. Wat is het ultieme souvenier?

 

Het eerste werk in de serie is een gebreid lichaam, gebaseerd op mijn eigen lichaam en afmetingen. De inspiratie komt ook uit hoe de Egyptenaren aankeken tegen leven en het leven hierna.
Hoe ga je de eeuwigheid doorbrengen? Het is een kruising tussen een mummie en een cocon. De tekst is een haiku ook door mij geschreven, wat een verlangen naar de mensen die mij voorgegaan zijn, uitdrukt. 

​

Het tweede werk in de serie is een gebreid lichaam van een jong kind. Gefascineerd op jeugd en geconditioneerd dat we er vooral niet oud mogen uit zien, is dood een deel van het leven, jong en oud. Dit lichaam is geïnspireerd door de kinderen die ik niet mocht houden, die al jong hun leven moesten opgeven (6-8 weken). En omdat er van hen niets over is, dan alleen mijn herinnering, probeer ik ze een monument te geven op deze manier.