Deze serie is gebaseerd op de haiku die ik geschreven heb n.a.v. de miskramen die ik in 2015 heb gehad. Die abstractie van moeder zijn zonder dat je een tastbaar kind hebt, heeft mijn werk vermenselijkt. Het heeft ervoor gezorgd dat ik meer met het menselijk lichaam bezig ben. Ik ben lichamen gaan breien, om mijn leegte vorm te geven.
Ook heeft het me geïnspireerd om gedichten te schrijven, waaronder een haiku:

Ineengedoken

Verstopt in jouw kleine cocon

Mijn verwrongen kind

 

En aan de hand van dit gedicht heb ik een werk gemaakt, waarin ik de vormeloze zoon die ik verloor vorm probeer te geven.